Ama: Langit-Lupa

Mayroon akong naramdaman na kailanman hindi ko maitatangging masaya ako sa regalong buhay at karakter ng aking ama...sa lupa't langit.

Tunay na ang kawangis natin ay ang Ama sa langit na Siyang may hubog ng ama sa lupa.  Tunay nga na kamukha ko ang aking ama noong siya'y bata at binata pa.  Malamang tanaw ko na ang aking bukas sa itsura at postura niyang itinataglay sa ngayon.  Tunay nga na ang aming ngayong pag-uga ay hindi kahapon para magmukmok subalit para sa bukas upang magpasalamat.  At ang bukas ay para paghahanda sa ngayon, upang magbunyi sa matagumpay na paglilingkod sa Ama habang nabubuhay dito sa lupa't para sa langit!

Alam natin na ang tao'y mabuti at masama...ang tao'y may pisikal na pangangatawan, taglay na espiritu at kaluluwang maaaring ligaw.  Sa pagyabong ng panahon ay tinatakda sa bahagi ng ating buhay na minsa'y nagiging mabuti at masama.  Sa pagtatangis at tagisan ng tatlong persona'y titimbang ang may mas malalim na boses.  Ito ay ilan lamang na pinapairal sa ating pagkatao.  Anupaman, nakita kong sa puntong ito ang aking ama ay nasa kalagayan kung saan inihahalintulad niya ang kanyang buhay sa lupa...mataba, masustansiya, mapula.  Ang katawan na mahina't, ispiritu na nagbubunga at kaluluwang payapa. 

Lingid sa inyong kaalaman, sa naitalang bilang na apat niyang atake ay itinuturing naming masagana't milagro na ang bawat araw.  Kanino man natin maririnig na sa pangatlo, minsan wala ng pag-asa.  Na sa pangatlo ang kumikitil sa pisikal na relasyon natin sa ating kaanak.  Ngunit sa awa ng Diyos, ang ama ko ay pinagpala ng karugtong na buhay dahil may rason at dahilan.  Ako at kami'y naniniwala sa mahiwagang bulong ng Ama sa aking ama. 

Ngayong gabi, ika dalawampu ng Agosto 2014, nakausap kong muli siya ng matino, nang hindi umiiyak.   Dalawang linggo mula ngayon ang pang-apat niyang malalang pagpunta sa ospital.  Lumagi siya roon ng humigit-kumulang isang linggo upang sumubok sa maigihang gamutan, nang mabilis at sa epektibong paraan.  Hindi ko nagawang makita ang labis niyang kalagayan.  Sa tuwing ako'y tumatawag, naririnig kong hindi maganda ang lagay ng kanyang sitwasyon.  Sa tuwing kausap niya ako, may anghel na nagmamasid at ilang sandaling katahimikan sa magkabilang linya ng telepono, upang punasan ng may pag-aalala ang aming mga luha.  

Dumating na nga ang araw na ito kung saan masisilip ko ang kanyang lagay o kanilang hinaing.  Nagulat akong sa isang maling pitik ng ugat, kayang pabalikuin ang maayos na mukha at hayaang lumaylay ang kabilang parte ng katawan nang nagdulot ng walang pakiramdam.   Isipin mo ang sitwasyon kung saan mayroon kang mata na hindi maipikit, bibig na nagdamot ngumuya, tanan-tanan mo ang iyong bisig na walang lakas, ang binti na kapiranggot na hakbang.   Dala-dalanin mo sa tuwing umaga na kay bigat.   Ito na marahil ang isa sa pinakamapula, mapait at maanghang na pangyayari sa aming pamilya.  Subalit kung iyong ikukumpara ang naranasan ng aking Ama (Hesu Kristo), wala sa kapiranggot para patawan ng reklamo.

Sa pagpapatuloy ng kanyang kwento, dati umano'y nalilinis niya ang malawak na bakuran pati na din ang bakanteng lote sa harap ng bahay.   Nakapagtanim din siya ng kamatis, okra, sitaw at kangkong.  Mayroon din siyang alagang manok, pato at aso na sa tuwing umaga'y naaaliw siya ng lubos.  Nang biglang may taksil na dadalaw sa iyo sa kalagitnaan ng iyong saya't mapapaupo sa lupa't mawawalan ng malay.

Mabuti na lamang hindi umabot sa ganoon, hindi tumama ang malala na abutin ng hilo at magsuka.  Kundi naramdaman niya ang kanyang sarili't, mabilis na itinakbo ng aking mga kapatid sa ospital. Gayunpaman, malaki talaga ang epekto ng pangyayari.   Hindi ko masasabing masama pero alam kong mabuti sa harapan ng Panginoon kung saan Siya ay mailuluwalhati.  Sa pangyayaring ito, kung saan sa kasalukuyan siya ang pumapaluhod sa panalangin at tumibay ang dating natutulog na pananampalataya.  Pisikal man siyang tinamaan, hindi pa din mawawala ang kanyang pagiging ama ko dito sa lupa.

Sa aming pag-uusap, masaya niyang ikinuwento ang natanggap niyang gamit, damit, sapatos, mga de-lata, tsokolate na aking padala mula dito sa Singapore.  Ibinalot ko ito ng may kasamang panalangin bago mangyari ang lahat.  Sa pagpapatuloy, binigyan niya ako ng matibay na pag-asang ang aking kinuhang lupa ay mababayaran din.  Ang malaking bahay ay matatapos at mapipinturanhan din.  Ang mga sasakyan ay maiingatang mabuti hanggang sa aking pagbabalik na maipagmaneho ko siyang muli.  Mga materyal na bagay at ilan pang paghinuha ay maisasaayos din...alam ko, alam niya.  Alam Niya! 

Binanggit niya ang kanyang maayos na nararamdaman, pagpunta sa pagsusuri tuwing Biyernes sa doktor.  Pagsunod sa ilang eksperto para muli'y mabuhay ang kaliit-liitang ugat sa kanyang katawan.  Matapos nito ay siya namang patuloy na kamustahan sa aking kalagayan.  Bagamat simple ang bawat salita na kanyang binibitawan, ngunit lumulukot naman sa aking dibdib noong sabihin niyang, "pinapanalangin  kita na ingatan ka ng Panginoon at gawin mo ang lahat ng bagay para sa Kanya."  Natuwa ako na ang bahagi ng buhay niyang ito ay importante, ang kanyang habilin, bawat paghinga ay isa talagang papuri sa kataas-taasan!  Ito rin ang nagdala muli sa aking totoong sarili na manumbalik lang sa piling Niya...araw-araw!

Inihayag din niya na ang dati naming kapit-bahay ay nag-aagaw buhay, milagro kung magising pa ito bukas (namatay si Manong Ariel ilang oras bago ko ito inilathala).  Sinusubukan kong ilihis ang usapan upang walang bahid ng kalungkutan ang aming matukoy.  Sinabi niyang, "sa totoo'y ang tahanan natin ay nasa itaas."  Sa kathang ito, tahimik akong nakikinig sa kanyang katalinuhang nagmula sa matabang eksperiyensa.  Sumang-ayon ako at sabihing "magpalakas ka dahil ang Ama sa langit ay tinitignan kung paano natin tanggapin ang hamon...kung papaano natin Siya naitataas sa gitna ng ating bagyong dinaranas", nang tulad ng kanyang kalagayan.  Hinabol ko ang maligayang pag-abot na pagbati, na gayundin ang mga "kapanalig ko dito sa Singapore na sumasabay sa panalanging manumbalik ang iyong dating pangangatawan, bumangon sa banig ng karamdaman at itali ang sakit sa kailaliman ng lupa."

Matagal-tagal na din nang magsabi siya ng mga tulad nito.  Ang aking natatandaan ng ako'y umalis ng bansa at bilin niya na, "lagi kang manalangin, makitungo ng mabuti sa iba."  Dasal at hangad niya nuon na "pumanig ang lahat sa akin, sapagkat nasa tabi ko ang Diyos."   Ang lahat ay nagkatotoo bilang panalangin ng ama ko sa lupa't yumanig hanggang sa Ama sa langit.  Sa kasalukuyan, hindi ko kayang sambitin ng salita ang tinamasang oportunidad at pagpapala.  Waring tubig sa ilog ba patuloy ang pagdaloy na hindi nanunuyo.  Ito nga marahil ang pag-uusap ng ama sa Ama, Ama sa ama.

Malugod kong ipapahayag na isang mahabang proseso ang pangyayari at nangyayari sa aming buhay.  Noong una'y isa na nga ako sa maituturing na itim na tupa sa pamilya.  Malaki ang pagsuway at katigasan (ng puso at isip ko) sa aking ama (Ama).  Subalit tulad ng kwento sa Bibliya, humingi ako ng tawad, umiyak pabalik sa aking Ama (at ama).  Wala akong narinig na paninisi o salitang paghahatol kundi mainit na yakap ang sumalubong.  Kaya ganun na lamang ang respeto ko ang aking ama (at Ama) dahil ipinakita niya na ang maling nagawa noon ay hindi permanente.  Lahat nagbabago kaya kung anuman raw ang aking kakulangan, pilitin kong magbago upang makapagdiwang ng maaga kaysa huli na.  Ang makakatulong sa pagbabagong ito ay ang aming Ama.

Sa pagkakataong ito, biglang nanumbalik ang aking halimuyak sa paningin ng Ama ko sa langit...na ang mataimtim kong hiling ay Siya namang masunod.  Alam kong hangad lang din sa atin ay likas-banayad na mabuti upang magkaroon ng masustansiyang ani sa bukas.  At ang katagumpayang ito ay hindi lang para sa akin, kundi sampu ng aking nasasakupan at nararapat na malaking pagpapala sa hinaharap!   Ako nama'y naluluha't lambot-tuhod para isipin ang naghihintay sa aking pagsunod.   Mas mainam nga naman ito kaysa magsakripisyo.  Alam kong ang aking ama sa lupa ay luksong-tuwang makita ako sa kalagayan na anumang nararapat.

Dinggin nawa ng mapagpalang Ama na nais at panalangin kong ibigay ang aking buong puso't buhay sa Kanya tanging pangalan.  At hindi kalahati ng presensya ng aking ispiritu't pag-iisip.  Walang kapalit na kaligayahan ang naghihintay sa aking kaluluwa, magmumula sa hakbang kong gagawin...ang matapang na pagtanggap sa isang dakilang responsibilidad ko sa Ama sa langit, upang maging pino ang buhay at personal na relasyon.  Gaya ng respeto at pananalig ko sa aking ama na di ako kayang ipagkalulo.  Siya na ngang sapat na mahikayat ako na ang nagmamaneobra ng aking buhay ay ang Amang banal, mata Niya'y nakakadena sa bawat anak Niya at ang kamay Niyang umaabot sa bawat sulok upang mag-ugnay. 

Katulad ng pagmamahal ko sa aking ama ang pagresponde ko sa Kanyang panawagang makabuluhan.  Pagsunod ko sa Kanyang utos at tagubilin na hindi nababali't-nagbabago.  Wala nang kayang tumumbas sa pagtatangi ng aking Ama sa akin.  Wala nga talaga akong karapatang mamili ng ama sa lupa dahil ito'y isang bigay-hulog ng Ama sa langit.  At ginawa Niya ang bawat isa upang maging perpekto sa Kanyang paningin o kaaya-aya sa paanan ng trono.  Natitiyak ko na ang aking ama sa lupa ay ga-ngiting taenga ang aabutin at putok-pusong susunggabin ang katotohanan na ang aking sandigan ay si Hesus na buhay at Diyos na makapangyarihan sa lahat!  

Ang Ama ko sa langit ang bahala sa ama ko sa lupa, sa amin at sa akin.  Natitiyak ko aking ama, dahil pangako ng Ama!

A Successful Man has a Fearful Heart

I've fondly read the books on how to become a successful man and subscribed on related articles evermore.  I've carefully watched lives of millionaires and billionaires how they are "living" life and their "being" as "having" life.  I've also attended seminars on investments & insurance, studied 16 Habits of the Mind (HoM) and tried them all to unveil the secret. Moreover, I worldly familiarized the attributes of people's way to breakthrough. 

Reaching our full potential is merely a myth.  Likewise, our brain uses only 5% of its capacity and without any further thinking, what is about beyond there --- to the other 95%?  If we are to use with the available unused percentage, we could have the power to control things or more.  The Divine God don't even want us to control the decision and accustom by supernatural power, this is the beauty of human.  That is why perhaps, the peak potentials many are quoting about were what individually can comprehend, partake and tackle. 

My expertise is to train from children up to professionals achieve their levels.  By doing so, I shall use an assessment tool to measure ones' abilities.  However, the results could vary due to other considerations such as physical aspects or emotional influences during the time of test  was administered.  Sometimes than not even misused and abused the reliability and validity of it. To make it short, success is a process we need to go through whether or not...by the persistence towards hardship, we fly high!  And like training our brain or the result of such progress, there are various considerations of that guaranteed optimal result.  First, when we understand our faulty actions and don't deny that we need one.  Second, when the training instruction was being executed and understood properly.  Third, when the program fits, to realigned current situation and adoptable with the individual.  As discussed, we were really influenced by many like successful people were inspired from different aspects of expertise and personalities. 

Linking to success and training, I will channel this wide spectrum to much understandable and acceptable to our viewpoints:

(1)  Has Sudden Doubtful Feelings

This normal mechanism appear to be strongest which later be coined as "intuition".  Normally, 80% of woman has this ability to know what will be the cause and effect.  It developed through the oversensitive towards their emotion that they able to know even other's feeling. 

Successful people do doubt!  Yes.  It's a fact and needless to say, shall believed to this point.  Even kings and presidents, prime minister to the powerful to lowest authority.  While as of this moment, if you accept this notion immediately, you'll tend to go with the flow and later on washed away by other's view.  They have the ability to (pre) judge and weigh things beneficial or sacrificial.  Their awareness on the depth of the situations or gigantic solutions can be foreseen.  

Truly, doubt is the key to curiosity.  Doubt gives you sense of inquiry that creates the imagination part, active.  Nonetheless, when you put your interest on something you produce a planning, strategize and implement --- in other words you act. 

There are two observed types of doubt: destructive and impressive.  It is sudden when we feel impress and the reaction is positive.  Whereas, it boils down to become destructive when this was due overtime.  After the delayed processing from our brain, it creates an unhappiness so we continuously doubt, corrupt and ruin such relationship or life's process. 

2.  Has No Peace of Mind

Do pondered how to became rich(est) or positioned on top(est) streamed from the hard(est) of life's event, puts me to know that their life is at risk and no peace! 

Oftentimes, as I switch on the television, browse internet or read newspapers I will see the very updated negativity and downside energy of rape, robbery, war, accident... dirty politics, jeopardized science, unholy churches and inhumane acts.  There are many other things to site, but it always capture me when a businessman/ millionaire was killed!  Life is really the most valuable asset to be protected, cared and prayed for.  Time is the fuel to make us successful at the give short span. 

Life is indeed has no uncertainty.  Your money cannot protect you from full harm, your life status cannot save you from crab mentality of people around you neither being ones desirable cannot made them looking up all the times.  This uncertainty is a mind's torturing everyday.  It can be concluded that each of us regardless of who and where we are, we fight to survive for betterment.  This gives you, the more friendlier and comfortable environment you wish, the more difficult challenges you need to surpass. 

As the 24-hours allow us to access, we shall do anything to gain the rest and establish our security bars.  Where which when we have more than two people working with us to build these barricades, the more we must think of their safety too and so on.  So, it never and won't stop by wanting or giving something more.

3.  Has a Fearful Heart

It have been raised in many debates the issues of love, fear and respect.  In the context of fear/love with God or fear/respect with parents or love/respect with relationship we belonged. 

Think of a moment when your boss or leaders are afraid of doing "bad" things, what would it like be?  However, life and chances are created due to balance of good and evil.  Thus, the characteristics mentioned awhile ago is not a stand-alone.  We can say we fear, because of respect due to deep love...or use it on a cycle of discussion.  

Even an aggressive investor has a fearful hearts.  Even an expert engineer could have shaky knees.  A teacher who delivers lesson for 15 years still study to be up to date.  One thing is for sure, they want everything a straight-forward answer and no mistake should be allowed.  They strive perfectionism - though it is not right but target on what they've set goals, everyday.  

We must accept that we have our shortcomings and what our hands can do is also limited.  We don't need to reach and unmask our 100% superficial capabilities.  When we embrace the truth of our being, we allow God to work on us with His holy grace.  He can shower you the blessings more than the stars in skies can be.  There you will find the true meaning of no doubt, with peace and feareth His ways.

A success can be derived from your individual happiness and peace of mind, countless friends, last-long relationship, financially educated (freedom), fathomable achievements, strong educational history, survived disease or medical condition, reconciled from broken family, tested faith and repented life in God. To a lot more! 

In the given bullets, we should understand this valuable lesson lies in the richness of our hearts, should be like shot in the arm taken from:

Matthew 6:21 KJV

"For where your treasure is, there will your heart be also."

While here on earth, you can be a "successful" man by walking as a living testimony according to His will...your gifts!  In this way, we are building the eternal wealth as we help to expand the kingdom of heaven, prepares our mansion over the hilltop with the street of golds around and reward a Heavenly crown! 

Kapag ang Tao, Kapag!

Ang aking mga pag-agam-agam sa nagdaang panahon:

1.  Gaano mo man inalagaan at pinahinog, "kapag" nahaluan ng bulok na bagay o ugali ay madali na itong mahahawaan.

2.  Huwag mag-alaga ng taong balat-hayop sa paligid mo dahil "kapag" nagalit, hindi ka makakaasang makatao ang atake at balik.

3.  Minsan "kapag" ayaw na ay totoong gusto din at kung kunwaring gusto ay dahil may natatanging personal na intensyon.

4.  Sobrang hirap magtiwala sa kausap mo "kapag" alam mo na ang tenga'y nakalapat sa iba at ang mata'y nakatuon lang mag-isa. Ang bibig ay tanging nagsasalita habang ang mga kamay ay gumagawa ng kakaiba.

5.  "Kapag" tumigil na ang usok at siga sa apoy hindi ibig sabihin ay hindi na makakapaso. Mas bumubulusok sa sulok ang nananahimik para tumapos.

6.  Respetuhin ang boss o madam dahil anupama't sila ang daluyan ng pagpapala "kapag" walang pagkain sa hapag-kainan. Hindi pwedeng sila ang ginigisa, niluluto at lalamunin tuwing kumakalam ang sikmura.

7.  "Kapag" ang mundo'y nagdidikta sa iyo, tumakbo ka sa dilim kung saan tahimik upang walang sumunod na anino at lumakad sa liwanag nang di habulin ng sariling multo!

8.  Humarap ka sa salamin "kapag" napupuwing o nakakapuwing na. Saka mo hipan, buhusan, ibabad at ipikit ang mata hanggang sa lumuhang paluhod, ng nagsusumamo.

9.  Ang bagyo sa buhay ay likas na dumadaan at kusa ring lumilipas. Ngunit "kapag" hinayaan mo ang iniwang peste o marka, magiging miserable ito't di makikita ang ningning sa kalangitan.

10.  Ang tao makahawak ng pera, nagiging magkamukha. Mapagkaitan ng salapi, makikipagpatayan. Pagkapal ng datung, manloloko lang. Paliguan ng kwarta, sumusuhol pala. Pagtaguan ng barya, kapirasong nagnanakaw.

Paunawa na sana'y damhin ang aking damdamin. Dikdikin nawa ng konsensya ang nararapat. Pero hangad ko pa din, "kapag" sila ang tinamaan nito ay hanapin ang bukas kong mga palad!