Himutok ng Utak, Tatak Hanggang Puso

“Ang desisyo’y hindi mahirap, kundi ang iyong aksyon”

Ang dami kong natutunang mga masaklap at masusustansiyang karanasan sa pagsisiyasat ng aking pagkatao.  Ang buhay pala’y isang sirkulo --- nakatali’t nagliliyab sa matibay na pundasyon… maaari ka ding ihampas sa dingding o paliparin sa lakas ng hangin; ipaanod sa ilog at ibaon sa burak.  Ako pala’y isang manhid sa likod ng isang matapang na pagkatao. Napakarami ko na palang tinalikurang laban ng buhay.  Sumuko at naging duwag.  Ang iba’y nasayang na panahon, tao, pagkakataon, pera at oras.

May mga tao pala’y magaling gumawa ng kasalanan ngunit hindi dumadakila sa kapighatian.  Minsan, tatalikuran ka ng buong sanlinutan para ikitil ang iyong mayabong na kaisipan.  Sa mga nararanasan mong sandali, wala kang ibang malalapitan kundi ang Lumikha ng langit at lupa.  Madalas, dahil sa iyong pagkalimot sa Kanyang kapangyarihan sa ating buhay, walang tulong Siyang didinggin.  Subalit sa iyong pagkalumbay at sa kalagitnaan ng iyong pighati, Siya rin ay dumadalamhati.

Masakit isipin na gumagawa tayo ng mga bagay na naaayon sa kung anong alam nating tama base sa ating nararamdaman.  Na sa bandang huli’y magsisisi tayo base sa ating naiisip.  Marahil, hindi magtugma-tugma ang ating naiisip.  Maaaring hindi magtugma-tugma ang aking saysay sapagkat ganiyan din ang aking tumpak na sitwasyon.  Wala din namang isang pangyayari na perpekto, hindi rin ayan ang aking hangad.

Nakita ng aking mga bulag na mata ang kahalagahan ng problema na siyang yumugyog sa aking pananampalataya sa Maylikha.  Bagamat napakaraming nasaktan na bukod sa sinuman ay ako, lahat din naman ay unti-unting naghihilom.  Mga bagay na sadya nang umaayon sa aking pagsusumamo at panalangin.  Habang lumilipas ang panahon, nauunawaan kong hindi ko kailangang mabuhay sa sariling sikmura.  Nararapat pala’y mapagkumbabang ispiritu at nakakaunawang puso upang maging maalam.

Ang daming umasa sa aking salita at mga gawa subalit sa huli’y nauwi lamang sa lahat ay wala. Nakuha ko naman ngumiti, magpaubaya, malumbay at humalakhak.  Sa likod ko’y bulong ng anghel na nagsasabi ng tama.  Hanggang sa ako na mismo ang sumuko na manguna sa aking sariling isip at gawa.  Ibinalik ko ang aking tunay na sariling hindi sakim at biglaan din ipinaubaya ang pagkatao sa mapanghusgang mata ng sanlibutan.  Lalong humirap mabuhay.

Sa mga nakaraang natutunan sa simbahan, makarinig ng panunumbat at makabasa sa Aklat ng katotohan…nanaginip akong humalukay sa lahat ng aking madayang nararamdaman, marahil isa itong modernong pagkikipag-usap ng Panginoon sa tulong ng Banal na Espiritu.  Bumangon ako’t humagulgol.  Sa pagpunas ng aking luha, nasayang ang tagpong iyon…dahil ako’y nanumbalik sa gigil ng laman at sinusubukang panindigan ang alam kong mali, ang alam ng mundong tama at ito'y lingid ng Diyos...ang lahat ng aking desisyon.  

Patas ang ibinigay Niyang hukom at pagpapaalala.  Nawalan akong kayamanan na aking itinuring --- salapi, kaibigang tunay, naubos ang aking mga ipinagmamalaki hanggang ang tanging natira ay bilang akong nilalang sa Kanyang harapan…isang nilalang na hubad sa Kanyang harapan.  

Wala akong mahablot na kakampi kundi ang tanging sarili.  Wala akong maiturong nagtulak sa akin kundi ako din. Lalong-lalo pa't walang masising iba pa, sapagkat bumabalik ang lahat sa akin.

Ako’y lumubog sa kahihiyan at nilamon ng mayabang na salita at astang hambog.

Binalutan Niya ako ng Kanyang awa at naramdaman ko na ako’y malapit sa Kanyang tabi.  Naisip ko ang mga kasakiman ng aking ginagawa…napakaraming nasaktan, ang aking pamilya, kaibigan, at Siya bilang Maylalang ng hiram kong buhay. Isang nakakapanglumbay na mga sandali ang dapat mapagdaanan ng kung sinuman.  

Tunay nga na ang Kanyang kapangyarihan ay walang kupas.  Nananalig ako ng buong-giliw na ang lahat ay upang ikabuti ng Kanyang trono, ako bilang anak Niya.  Muntik nang tuluyang mayurakan ang aking pagkatao’t masira ang obrang buhay sa makasariling mundo.  

Salamat sa Diyos na iniligtas ako sa tiyak na kapahamakan at pinalitan ang dating nakakalunod na pighati sa nag-uumapaw na kagalakan…magmula ngayo'y aasa ako sa pangakong pagpapalang walang-kupas, ng aking buhay dito sa lupa at sa langit!